सद्गुरु कृपेचा | अगाध महिमा । वेदा जाली सीमा | वर्णु जाता ।।
तेथे पाड काय | इतर वाणीचा । महिमा गुरुचा | वर्णावया ।।
सद्गुरु कृपेची | अगाध करणी । कीर्तन रंगणी | उमटली ।।
श्रोता वक्ता उभा | विठ्ठल समर्थ | वदवी यथार्थ | जाले तैसे ।।
गौतमी तटाकी | आपेगांव क्षेत्र । परम पवित्र | पूण्यभूमी ।।
तेथील गोविंद | पंत कुलकर्णी । विठ्ठल स्मरणी | सर्वकाळ ।।
नीराबाई पुण्य | पवित्र अर्धांग । भरीव सर्वांग | प्रेमसदा ।।
पंढरीची वारी | आषाढी कार्तिकी । भावभक्ती नीकी | जया घरी ।।
पुत्र संततीची | धरोनीया आस । विनवी देवास | निराबाई ।।
हरि गुरुभक्ति | परायेण पुत्र । परम पवित्र | व्हावा येक ।।
देवा विनविता | प्रसन्न जाहाले । आपण आले | मुख्य पोटा ।।
नवविधा भक्ती | भावे आवडली । निराबाई जाली | पुत्रवती ।।
स्वयंभ ज्ञानाचा | पुतळा विठोबा । जयाचेनी शोभा | सर्व कर्मा ।।
कर तळा मळ | जया वेद चारी । निपुण अंतरी | सर्व विद्या ।।
पाचवे वरुषी | जाला व्रतबंध । ज्ञानी विठो शुद्ध | आयताची ।।
गोविंद निराई | विठोबा सहित । करावया तीर्थ | चालियेले ॥
करोनिया तीर्थ | उत्तर मानस । दक्षिण मानस | करु आले ||
आळंदीसी आले | इंद्रायणी तीरी । यात्रा सिद्धेश्वरी | उतरले ||
कुलकर्णी तेथे | मुख्ये सिद्धोपंत । गिरजेचा कांत | सत्वगुणी ।।
गीरीबाई सिधो | पंत उभयता । येवोनी समस्ता | प्रार्थियेली ॥
आश्रम पवित्र | करावा समर्थी । केली सिधोपंती | विनवणी ||
यात्रा समारंभ | आणिला घरासी । भक्ती भावार्थेसी | पूजावया ॥
नवविधा भावे | पूजन भोजन | यथाशक्ती दान | सर्व केले ||
आनंद लोटला | अर्घ विसीवरी । निद्रा अवसरी | स्वप्न जाले ॥
सीघोपत गीरी | बाई पोटी धन्य । कन्या एक रत्न | नवसाचे ॥
रख्मा देवी नाम | लावण्य सुंदरी । रूप मनोहर | आदिमाया ।।
स्वप्न झाले ऐसे | कन्या ही सुंदरी। बांधावी पदरी | विठोबाच्या।।
गीराबाई सिधो | पंत हरुषले | बहु बरे जाले | देवराया ।।
तेथे तेथे स्वप्न | सारखे जाहले | लग्न लावियेले | समारंभ ।।
लग्न विधी यथा | स्थित उरकिला । निरोप घेतला | विठोबानी ||
दक्षिण मानसे | करोनिया तीर्थे । पावले भावार्थे | कासीपुरा ।।
माता पिता यासी | देवाज्ञा जाहली । वैकुंठासी गेली | उभयता ।।
वर्णाश्रम विध | सर्व उरकला | संन्यास घेतला | विठोबाने ।।
नरसी आश्रम | याचे दीक्षाघारी । साधियेली थोरी | शांती क्षमा ।।
चैतन्ये आश्रम | नाम ठेवियेले | तीर्थे चालविले | करावया ।।
शिष्ये समुदाय | सहित नरसी । आश्रम तीर्थासी | चालीयेले ॥
धरोनिया हेत | दक्षिण भारत । पातले तीरास | इंद्रायणी ।।
आळंदी नगर | प्रवेश करिता । भेटी सिधोपंता | प्रथमची ||
साधु सीधोपंत | आश्रयासी नेले । विठोबा देखिले | रख्माईने ।।
गीर्जाबाई कानी | सांगितली मात । पाहोनी एकांत | रख्माईने ।।
चैतन्ये आश्रम | म्हणती जयाला | भ्रतार आपुला | तो चि होये ।।
विभ्रांत ओळखी | पुरली सर्वांची । सीधोपंत साची | प्रश्न केला।।
सरस्वती स्वामी | साष्टांग नमिले । वृत्त सांगितले | होते तैसे ।।
नरसे ही खूण | अभंग पुरली । रुक्माई दिधली | विठोहाती ।।
गुरु आज्ञा मुख्य | मानुनी विठ्ठले । अंगिकारीयेले | रुक्माईसी ।।
विचारले स्वामी | होईल संतती । याची काय गति | पुढे कैसी ।।
नरसी आश्रम | बोलियेले बापा । होय गुरुकृपा | सुखे होकी ।।
ब्रह्मा विष्णु सीव | आदिमाया च्यार। बाळे धुरंधर | पोटा आली ।।
चारी बाळे होता | उभयता गेली । वैकुंठासी भली | ब्रह्मानंदे ।।
उरली ही चार | बाले निराश्रित । न करिती व्रत | बंध कोणी।।
संन्यास्याची मुले | म्हणुनी हेळती । तेणे चौघा चित्ती | उद्विग्न ।।
निवृत्ती सोपाने | विचार बोलिला । जावे पैठणाला | ज्ञानदेवा ।।
अवश्य म्हणोनी | वंदिले चरण । चालीले पैठण | पाहावया ।।
पतित जनाचा | फेडावया पांग । चालीले अभंग | देव चारी ।।
पावले पैठण | नमीले भूदेव । सांगितला भाव | स्वागताचा ।।
व्रतबंध होणे | म्हणोनिया आलो । पाहोनी तोषलो | द्विजवरा ।।
जेणे लाभे आम्हा | पवित्रता गाढी । ते युक्ती रोकडी | करावीजी ।।
द्विज वरा भावे | करोनी विनंती । उभ्या वेदमूर्ती | बाळ जैसे ।।
संन्याशाची मुले | द्वेषिती म्हणोनी । शास्त्रार्थ पाहोनी | सकळही ।।
न मानिती द्विज | हेळोनी बोलती । ज्ञानदेवा चित्ती |अनुताप ।।
बोलियेले द्विज | असता रे मुला । तेधवा बोलीला | ज्ञानदेवो ।।
कासयाने थोरी | तुजलारे आली । अहंकार भुली | सांड आता ।।
वाचोनी पढोनी | शहाणे जाहाला । थोरपणा आला | तेणे काय ।।
उलीस दिसत | म्हणताती पोर । बोले विचारोत्तर | बरं की हो ।।
ज्ञानोबा म्हणती | द्विज हो ऐकारे। ब्रह्म ठावे आम्हा | सर्व घरी ।।
ते क्षणी टोणगा | त्याच ठायी आला। वरुनी पाखला | भरोनिया ।।
ज्ञानेश्वराकडे | पाहोनी रोकला । ज्ञानदेवे केला | नमस्कार ।।
का रे केले पोरा | नमन तयासी । तुम्हा आम्हा त्यासी | भेद काये।।
खवळले द्विज | ऐकोनिया बोल । समता होईल | कैसी पोरा ।।
वेद म्हणू आम्ही | तैसा म्हणे काय । म्हैसा येक होय | द्विज कसा ।।
नवल या गोष्टी | काय द्विजराव । करी तरी देव | काय नव्हे ||
हाचि रेडा वेद | करील उच्चार । ऐसे ज्ञानेश्वर | बोलियेले ।।
सर्वांगे भरला | द्विजाचिया कोप । पावला संकल्प | रेडियासी ।।
बोलेन हा रेडा | वेदा पोरा आता । नाही तर जाता | जीवे च्यारी ।।
या चि रेड्यापाई | नेमीले मरण । न बोलता जाण | वेद रेडा ।।
ज्ञानोबा म्हणती | ऐका महाराज। येथे काय काज | बहु बोली ।।
निवृत्ती बोले | स्थीर करोनी बैसा । बोलेल हा म्हैसा | वेदचारी ।।
हासीनले सर्व | बैसले निवांत । वदला वेदांत | पशुरेडा ।।
सांगोपांग चहु | वेदांचा उच्चार । केला द्विजवर | डोलविले ||
जै जै कार केला | स्वर्गी सुरवरी । विमाने अंबरी | पुष्पवृष्टी ।।
प्रतिष्ठान पुरा | आनंद ओतला । रेडा बोलविला | ज्ञानदेवे ।।
संतोषले देव | द्विज सकळीक । पंडित वैदिक | अग्निहोत्री ।।
शास्त्री पुराणिक | योगी वीतरागी । राव रंक मुंगी | संतोषले ।।
साष्टांग नमिले | सर्वी ज्ञानेश्वर । सत्य अवतार | म्हणवोनी ।।
निरोप घेवोनी | तैसेचि निघाले। नेवासीया आले | ब्रह्मानंद हे ।।
मोहनी राजाचे | देवालयी वास। केला अनायास | मार्गी जाता ।।
तेथे सचोपंत | बाबा ठाणेदार । पंताचे चाकर | हेमाद्रिया ।।
रामदेव राजा | प्रधान हेमाद्रि । दोघे अवतारी | पुण्यवंत ।।
गीतार्थेसी चाली | अभंग जयांची । आवडी गीतेची | राया मना ।।
लंकेशी हेमाद्री | पंत जेव्हा गेले। छप्पनही आणिले | ग्रंथ त्यानी ।।
छपन्न भाषेचे | छपन्न ही ग्रंथ । पाहिले यथार्थ | शोधोनिया ||
राया मनी अर्थ | एकही न वाणे। गीता योग्य लेणे | अर्थ नोहे ।।
गीतार्थ नेटका प्राकृत पाहावा । राजयाच्या जीवा वेध ऐसा ।।
नेवासीच्या मध्ये | संचोपंत होते । सकळ भावार्थ | ज्ञान सिंधु ।।
तथा हटकीले | हेमाद्री पंतानी । तेचि आले दिनी | ज्ञानेश्वर ।।
सचोपंत बाबा | दौलताबादेसी । तूर्त जावयासी | निघालेली ।।
देवाचे दर्शन | घ्यावया चालिले । ज्ञानोबा भेटले | देवद्वारी ।।
नमन साष्टांग | घालोनी विनंती । केली सचोपंती | ज्ञानदेवा ।।
मज आले जाने | दौलताबादेसी | राज आज्ञा ऐसी | तूर्त आहे ।।
परतोनी भेटी | याची स्थळी व्हावी। ये विंसी करावी | आज्ञा काय ।।
करा कार्य सिद्धी | भेटी परतोनी | होईल कीर्तनी | याच स्थळी ।।
आज्ञा वंदोनीया | पंत चालीयेले। दौलता पातले | बाद किल्ला ।।
हेमाद्रीपंताचे | दर्शन होतांची । मुख्य काज हेचि | सांगितले ।।
गीतेचा प्राकृत | अर्थ कोणी करी। ऐसा पृथ्वीवरी | शोधकरा ।।
आज्ञा म्हणोनिया | निरोप घेतला । नेवासे पातला | सचोपंत ।।
ज्ञानदेवा केले | नमन साष्टांग । वृतांत अभंग | सांगितला ।।
आज्ञा आता काय | करणे करावी। कार्य सिद्धी व्हावी | तूर्त ऐसी ।।
निवृत्ती बोलले | ज्ञानोबा ऐकावे । कार्य त्या करावे | गृहस्थाचे ।।
बरे म्हणोनिया | दिधला निरोप । तरणि प्रताप | ज्ञानराये ।।
सचोपंत गेले | आपुल्या घरासी । लागले ग्रंथासी | यत्नाचिया ।।
शाई केली साचे | कातरीले बरे । लेखण्या सुंदरे | सिद्ध केल्या ।।
निवृत्ती सोपान | मुक्ताई निजेली। ज्ञानदेवे केली | युक्ती गाढी ।।
कोळसा घेवोनी | देवालयावरी । गीता ज्ञानेश्वरी | अर्थ केला ।।
साडेतीन घटीका | ओवी टीपण । गीतार्थ प्रमाण | निवडला ||
प्रातःकाळ होता | सचोपंत आले । नमन घातले | ज्ञानदेवा ।।
शाई साच्या सिद्ध | लेखणी या स्वामी। ग्रंथ मनोधर्मी | सिद्ध व्हावा ।।
ज्ञानोबाने तया | दाविले देऊळ । लिहीले सजळ | गीतार्थाने ।।
गीतार्थ लिहीला | देऊळा वरुता । येतो कैसा हाता | तुर्तातूर्त ।।
मायोत्तरे काज | अपूर्व जाहाले | परंतु राहिले | भिंतीवरी ।।
सचोपंत बाबा | तेणे चिंतातूर । देखिले साचार | निवृत्तिने ।।
निवृत्ती म्हणती ज्ञानोबा सुजाणा । मनीचिया जाणा गृहस्थाचे ।।
आज्ञा म्हणोनिया | लेखणी धरीली । ते लिहावे दिली | सचोपंता ।।
साडेतीन घटका | ग्रंथ जाला सिद्ध । सर्वगुण शुद्ध | निरुपम ।।
गतकाली चार | हजार तीनशे । नव्वद वरुसे | लोटलीया ।।
शालीवान शके | बाराशे बारात । सिद्ध झाला ग्रंथ | ज्ञानेश्वरी ।।
लेखीक जाहाले | सदाचिदानंद । बाबा नाम शुद्ध | सचोपंत ।।
टोणग्याचे मुखे | वेद सिद्ध केला | तैसेचि हा केला | कीर्तीघोष ।।
साडेतीन घटीका | ग्रंथ सिद्ध केला । पुढे देखियेला | सचोपंत ।।
ते चि क्षणी सिद्ध | सचोपंत जाले । चरण वंदिले | ज्ञानोबाचे ।।
ग्रंथ पाठविला | दौलता बादेशी | हेमाद्री पंतासी | ब्रह्मानंद ।।
राजा सदरेसी | बैसला उदार । सर्वज्ञ चतुर | ज्ञाननिधी ।।
तया पुढे ग्रंथ | आणोनि ठेविला । राजा संतोषला | बहु तेणे ।।
सचोपंती आज्ञा | राया मागितली । चाकरी ठेविली | पायावरी ।।
पुत्राचिया नांवे | धंदा मागितला । निरोप दिधला | सचोपंता ।।
हेमाद्री पंतानी | वाचियेला ग्रंथ | राये केला अर्थ | मना ऐसा ।।
वाक निसे अर्थ | पारसी लिहीला । राजा बोलियेला | जैसा तैसा ।।
येक पारायणी | जाला वीतराग । केला राज्ये त्याग | मनोभावे ।।
राज्ये कारभार | केला स्वाधीन पुत्राचे । घ्यावया ग्रंथीचे | सर्व सुख ।।
घेवोनिया ग्रंथ | वेरुळासी गेले । गुंफेत शिरले | चौघेजण ॥
प्रधान हेमाद्री | राजा सेनापति । वैराग्य विभूती | लेवोनिया ।।
पाणका ब्राह्मण | भोळा ऐसे चार । जाले शुद्ध नर | वीतरागी ॥
अमर असावे | न मरावे कदा । आनंद सर्वदा | सर्वकाळ ।।
सर्व गुण ऐसा | ग्रंथ संपादित । येवोनी गुंफेत | प्रवेशले ।।
सचोपंत बाबा | नेवासे पातले । साष्टांग नमिले | ज्ञानराज ||
गेलीया पासोनी | जाले वर्तमान । देवापासी ज्ञान | सांगितले ||
बरे जाले आता | देऊळीचा लिखा । उतरा नेटका | पत्रावरी ॥
येक मासाग्रंथ | पत्री उतरला । लिखा तो पुसिला | देऊळीचा ।।
चौदा विद्या कळा | चौसष्टी साधने । नाना युक्तीधने | तया ग्रंथी ।।
निवृत्तिरायाने | बुडविला ग्रंथ । तोही पाणीयात | ज्ञानेश्वरी ।।
सदाचिदानंद | बाबानी विनंती । ग्रंथ असो क्षिती | स्वामीराया ।।
तेधवा तो ग्रंथ | बाहेर काढिला । गळोनीया गेला | अर्थ काही ।।
नाना कळा नाना | साधनाच्या युक्ती । गळाल्या समस्ते | येकंदर ।।
तुटक उरला | ग्रंथार्थ जेधवा । बोलीले तेधवा | ज्ञानदेव ।।
पुढे अवतार | एकनाथ होणे । तेधवा करणे |शोध याचा ।।
आज पासोनिया | प्रमाण होतील । दोन शत जाले | चौऱ्यानऊ ।।
ग्रंथाचा या शोध | तेव्हा एकनाथ। करील यथार्थ | प्रतिष्ठानी ।।
निघोनिया गेले | आळंदी क्षेत्रासी । वृत्त चांगयासी | कळलेही ।।
भेटीसी बैसोनी | वाघावरी आले । हाती धरियेले | महाफणी ।।
ज्ञानदेवा पुढे | निरोप धाडिला । यावे भेटायला | समारंभे ।।
ज्ञानोबा बैसले | होते भिंतीवरी । चालीले सामोरी | चांगदेवा ।।
देखोनिया वाघ | भिंतीसी बुजला । टाकोनी दिधला | चांगदेवा ।।
पडता धरणी | भूजंग पळाले । बारा वाटे चाले | चौदा शती ।।
उरले चांगोबा | येकुलेते येक । पळाले सेवक | जवळीचे ।।
चांगया ज्ञानोबा | प्रीतीने भेटले । भेटीसी पातले | मुक्ताईच्या ।।
मुक्ताईचे भेटी | जाला साक्षात्कार | चांगया साचार | उद्धरिला ।।
पंढरीसी आले | भेटी नामयाचे । सख्यत्व जनीचे | पाहावया ।।
चोखामेळा गोरा | कबीर सावता । परसा भागवत | नरहरी ।।
भाविकांच्या भेटी | जाहल्या सकळ । करु तीर्थावळ | चालीयेले ।।
जड मूढ प्राणी | उद्धरिले सर्व । रंक आणि राव | दरुषणे ।।
परतुनी आले | पंढरपुरासी । जोडियेल्या राशी | स्वानंदाच्या ।।
तेथे आले राव पंडित चतुर । कोठे ज्ञानेश्वर म्हणोनिया ||
रेडियाचे मुखे वेद बोलविले । पंडित कोपले ऐकोनिया ||
ज्ञानेश्वरा वेद बोलविसी आता । पंडित बोलता बंका आला ।।
बाईलेचा भाऊ चोखोमेळी याचे | बंकानाम त्याचे अतिशुद्र ।।
ज्ञानोबा बोलती, गड्या तूं कोणरे । बंका मी महार बोलियेला ।।
आडवी ओढली रेघ त्या पुढती । ज्ञानोबा बोलती आरता ये ।।
बंका आला आंत रेघेच्या जेधवा । बोलविला कोण रे तू ।।
बोलीयेला बंका शुद्र मी चांगला । वंदावया आलो संत पाया ।।
दुसरी ओढली रेघ तयापुढे । आंत आला मग बोलविला ।।
वैस्य मी चांगला बोलियेला बंका । पातलो पादुका बंदाबया ।।
वोढियेली रेघ त्या पुढे तिसरी । येताच भितरी बंका बोले ।।
कोण विचारीता क्षेत्री बोलीताहे । वंदावया स्वामी पाये आलो ।।
तयापुढे रेघ ओढिली चवथी । पालटली वृत्ती बंकयाची ।।
विचारीता कोण ‘हरि’ ही वदला । बंका बोलयेला ब्राह्मण मी ।।
आज्ञा काये स्वामी जोडियेले हात । ज्ञानोबा समर्थ संतराव ।।
ज्ञानदेवे तेव्हा पंडिता दाविले | दंड थोपटीले वकयाने ।।
ज्ञानदेवा केले पंडिते नमन । अवतार धन्य होयसी तू ।।
चंद्रभागे जाता उभा उभी ऐसे । आनंद सरीसे काज केले ।।
अवतार आला सेवटासी जेव्हा । चालीयेले तेंव्हा आळंदीसी ।।
सनकादिकांचा घेवोनिया मेळा । चालीला सावळा आळंदीसी ।।
संत समुदाय अनंत अपार । मध्ये ज्ञानेश्वर हरि गाती ।।
इंद्रायणी तीर आळंदी पातले । तारु सांगितले ‘हरिपाठ’ ।।
हरि नाम गर्जा नाही भय चिंता । खूण हे समस्ता सांगितली ।।
धाव घ्यारे बापा पंढरपुरासी । ठाव समर्थकासी येतुलाची ।।
डोळेभरी पहा पंढरीचा राणा । भावे ‘हरि’ म्हणा सर्वकाळ ।।
विटेवरी उभे साकार सावळे । महद्भुत भोळे पंढरीचे ।।
वेदांचे जीव्हार आगर सुखाचे । चोवीसा मूर्तीचे उद्धरण ।।
वेदांत सिद्धांत जयाला वर्णिती । उभी ते हे मूर्ती विटेवरी ।।
सकळ जीवांचा उद्धार सगट । पंढरी वैकुंठ देखलीया ।।
कोटी कळा मुक्ती पाहता कळस । खूण हे सर्वास सांगितली ||
विश्वास पंढरी तारील सकळा । पहा येक वेळ डोळे भरी ।।
हरिनाम प्रीती सकळ ही गर्जा । लावा कीर्तीध्वजा सूचविले ।।
चालीले समाधी ज्ञानेश्वर जेंव्हा । गजर नाना परी ।। टाळ वीणे, ।।
भेटी मृदुंग चिपळी । कीर्तन धुमाळी ब्रह्मानंद ।।
अंबरी दाटल्या विमानाच्या दाटी । देव पुष्पवृष्टी करताती ।।
धन्य ज्ञानदेवा मानव जालासी । जन तारायासी भक्तीभावे ।।
जै जै कार केला सर्व सुरवरी । समाधी भिवरी प्रवेशिले ।।
अभय वरद वचन भाविक । दिले सकळीका येकंदर ।।
भक्तीभावे चाला बोला हरि गुण । तरा चारी वर्ण भवसिंधु ।।
सांडा काम क्रोध शांती क्षमाधरा । भव सिंधु तरा सकळीक ।।
निरोप सकळा आशिर्वाद प्रीती । ज्ञानदेव देती तरावया ।।
देव करील ते सहज होईल । पाषाण तारील जळावरी ।।
हरि भक्ती काजे सादर असावे । तरुनी तारावे आनिकासी ।।
जड मूढ जीव लावावे भजना । शेवट सुचना भाविका हे ।।
सकळही नरा कीर्तनाचे वृत्ती । करा क्षिरापती खेळकाला ।।
नका करु कथा बाजारी बाजार । माळ येकंदर लावू नका ।।
खोटे ब्रह्मज्ञान कोणा सांगू नका। वाका संता पायी सर्व भावे ।।
नवविधा भक्ती नैराश्य कीर्तन । करावे साधन संत प्राये ।।
हरि म्हणा आता समाधी बैसले । ज्ञानदेव गेले नीजधामा ।।
नित्य नेम कथा ब्रह्मपुरी वाणी । विठ्ठल रुक्मिणी उरुबुरु ।।
चैत्र वसंत कृष्ण सप्तमीसी । भौमवार निशी कृष्णातीरी ।।
गत कली चार हजार आठशे । सत्तर प्रत्यक्ष चालीयेले ||
शालीवान शक सोळासे व्याण्णव । श्रोता वक्ता देव दत्तात्रेय ।।
सासवडी देवा सोपान समाधी । ब्रह्मगीरी मधी मुक्ताबाई ।।
समाधीस्थ जाले तीर्थ कुशावर्ती । शंकर निवृत्ती अवतार ।।
कृष्ण येकादशी कार्तिक आळंदी । अभंग समाची ज्ञानोबासी ।।
देवोनी समाधी सर्व सुरवरी । इंद्रायणी तीरी बास केला ।।
कनकाचा तरु जयाचिये द्वारी । इंद्रायणी तीरी आकंदीसी ।।
अज्ञान रोविला दंड तो द्वारेसी। पल्लव तयासी आझोनीया ।।
यात्रा समारंभ आजवरी मोठा । पंढरी बैकुंठा समसाम्ये ।।
आळंदी संताचे माहेर देखिले । पावन जाहाली जन्मांतर ।।
मोक्ष मुक्ती जया चरणा लागती । आळंदीसी जाती तयाचिया ।।
गुरुकृपे बीण ऐसे लाभ केचे । कृपे सद्गुरुचे सर्व लाभ ।।
गुरु कृपे तेथे सर्व सुख रासी । सप्त बोले ऐसी वेद श्रुती ।।
श्रोता वक्ता देव आपण जाहला चरित्र वदला कथारंगी ।।
ज्ञानोबाचा अवतार येकनाथ । वरदी श्रीदत्त प्रतिष्ठानी ।।
आदिनाथ गुरु श्री शिव शंकर । तयाचा मच्छेद्र उपदेसी ।।
मच्छिंद्र नाथाचे गोरक्ष बरदी । तयाच प्रसादी गैनिनाथ ।।
गनीचे निवृत्ती पाद प्रसादित । तयाचा अंकीत ज्ञानदेव ।।
आदिगुरु परात्पर नारायण । तयाचे प्रमाण शिष्य अत्रि ।।
अत्रीचे श्रीदत्त दत्ताचे अंकीत, | अभंग कलीत, जनार्दन ।।
जनार्दन वर येकनाथ राया । येकोबाची दया विश्वनाथ ।।
विश्वनाथ राजा कृपा विश्वेश्वर । त्रिमुर्ती अवतार विप्रनाथ ।।
विप्र चरणीचा, रजरेणू तुका । निमित्यासी लोका दाविताती ।।
तुकाविप्र म्हणे सद्गुरु महिमा | हरी हर ब्रम्ह जाणती ।।